Adalet Vasıflı Ömer

İstişareye önem veren, ÖMER

Haftanın belli bir günü halkın sorularını cevaplayan, ÖMER

Toplum önderliği vazifesini ifa eden, ÖMER

Allah’ın emir ve yasaklarına uyma ko­nusunda ilk kendi nefsinden başlayıp, aile efradı­na söyleyen ve yaptıran, ÖMER

Yan­lışa düştüğü durumlarda Hz. Ali’nin (ra) kendisini uyarmasını isteyen

“Ali olmasaydı, Ömer he­lak olmuştu.”diyen, ÖMER

Bizzat geceleri Medine sokaklarını gezip, şehirdeki ihtiyaç sa­hiplerinin ihtiyaçlarını temine çalışan, ÖMER

İslâm’ın re­faha kavuştuğu günlerde bile devlet hazinesin­den ihtiyacından fazlasını kendisi için kullanmayan, ÖMER

Görev yerine girmeden önce vali­lerin mal varlıklarını kaydettirmesi, mal varlığında bir artış olanların durumlarının araştırılması ve bu duruma müdahale eden, ÖMER

Şehirlere gönderdiği valileri, bizzat gidip hal­ka memnuniyet derecesini sormakla teftiş eden, ÖMER

Kendisinden sonra bir komisyon kurulup o komisyonun halife seçmesini isteyen, Kendi ailesinden de halife seçilmesine karşı çıkan, Ömer

Hz Ömer şam’a gittiği sırada şehrin kuzeyinde bulunan Humus’a uğradı ve Vali Said bin Mir’in idareciliği hakkında halkın da fikrini almak istedi.

Halifenin şehre geldiğini duyan halk toplanmıştı O ileri gelenlere,

“Ey Humuslular, valinizi nasıl buldu­nuz?

Memnun musunuz? Hakkında bir şikâyeti­niz var mı?”diye sorar.

Halk, genel olarak mem­nun olduklarını söyledikten sonra, nedenini an­lamadıkları bazı hallerden dolayı şikâyetlerini dile getirdiler.

Hz. Ömer’in (ra) ısrarı üzerine, “Sa­bahleyin vazifesine erken değil de kuşluk vakti geliyor!” derler.

Hz. Ömer (ra), halkın şikâyet et­tiği daha büyük bir kusur arıyordur:

“Bundan daha büyük bir suçu var mı?” der.

“Gece olunca bizden hiç kimseyi kabul etmiyor.

Ayda bir gün eve ka­panıyor, halkın içine çıkmıyor.

Bazı zamanlar bay­gın düşüyor, ölüm tehlikesi geçiriyor!”

Hz. Ömer (ra), Humusluları dinledikten sonra, vali Sâid bin Mir’i çağırtır.

İsnat edilen bu kusurların sebebini sormak ister.

Biraz sonra vali gelir. Hz. Ömer (ra), halkın hu­zurunda, şikâyetleri teker teker sorar.

Bu arada, “Allah’ım, Sâid bin Mir hakkındaki hüsn-ü zan­nımda beni hataya düşürme!” diye de dua ediyordur.

Şikâyetler sıralanırken Hz. Sâid gayet sakindi.

Hz. Ömer’in (ra) sözü bittikten sonra, şikâyet mevzuu olan meselelerin hikmetini şöyle açıklar:

“Yâ Ömer, aslında ben bunları söylemeyi is­temiyorum, ama şikâyete sebep olduğu için ifade edeceğim:

Mesaiye biraz geç gidişimin sebebi, evde hizmetçim yoktur.

Ev işlerinin çoğunu ken­dim görüyorum.

Sabahleyin erkenden hamur yo­ğuruyor, ekmeği yapıyorum,

çocukların kahvaltısı­nı yaptırdıktan sonra abdest alıp çıkıyorum,

Geceleri kimseyi kabul etmiyorum;

çünkü gündüzleri halkın işi ve derdi için, geceyi de Hak için ayırıyorum.

Ayda bir gün halkın içine çıkmayışıma gelince; hizmetçim olmadığı için el­bisemi kendim yıkıyorum. Başka değişik bir elbi­sem de yoktur.

Yıkadıktan sonra onun kuruması­nı bekliyorum. Kuruduktan sonra giyiyor, halkın i­çine ondan sonra çıkıyorum.

Bazı günler baygınlık geçirmem ise…

Mekkeliler Hubeyb’i astıkları gün ben de oradaydım. Müşrikler onu bir ağaca bağla­dılar, sonra da şu teklifte bulundular:

‘Senin yeri­ne Muhammed’i asmamızı ister misin?’

O hâlin­deyken Hubeyb, ‘Ben çoluk çocuğumun içinde ra­hatça oturayım da Muhammed’in (asm) ayağı­na bir diken batsın ha;

vallahi buna dahi razı ol­mam!’

dedikten sonra ‘Yâ Muhammed!’ diye ba­ğırdı. Sonra da şehit ettiler.

Hubeyb’in bu fedakâr­lığını hatırladığım zaman, ona yardım edemeyi­şim de aklıma geliyor.

Çünkü onu asmalarına mâ­ni olabilirdim.

Ne yazık ki, ben o zaman müşrik­tim!

Bu günahımdan dolayı Allah’ın ebediyen be­ni affetmeyeceğini sanıyorum. İşte o zaman üze­rime baygınlık geliyor, kendimden geçiyorum…”

Takva ve zühdün zirvesinde bulunan valisini dikkatle dinleyen Hz. Ömer (ra), ellerini açar,

“Al­lah’ım, iyi niyetimde beni yanıltmadın, Sana şü­kürler olsun!” der.

Ömeri aRAMAKsa maksat Ömerleri dışarda değil içerde içinde aRAMAK