Fenerbahçe teknik heyeti, takımdaki form düşüklüğünün asıl sebebi olan Emre Belözoğlu’nu kızağa çekmeye ikna etmiş olacak ki Emre’siz bir Fenerbahçe izledik. Ozan Tufan’ın doğru rol ve pozisyonda oynadığı, Tolga Ciğerci’nin dinamizm seviyesini yükselttiği akıcı bir Fenerbahçe’yi Emre ile tasarlamak mümkün değil. Nitekim Tolga takımı ileri taşıdı ve Ozan ne kadar değerli bir iki yönlü orta saha oyuncusu olduğunu tekrar gözler önüne serdi.
Fenerbahçe’nin baskılı başlayacağı bekleniyordu ve bu baskının karşılığını skoru bularak aldı. Ev sahibi ekipte ilk yarının fark yaratan oyuncuları Ozan ve Tolga oldu. Beşiktaş cephesinde ise Avcı’nın oyun planının uygun olduğunu söyleyemeyiz. Tamamen karşı atak anlayışıyla Caner-Diaby-Lens üçlüsünü Burak Yılmaz’ın arkasına dizen Abdullah Avcı sanki Emre sahadaymış gibi bir maç planı yapmış. Fenerbahçe set üzerinden oynamazken neden böylesine karşı atak menşeli bir maç planı hazırladığını anlayamadım açıkçası.
İkinci yarıya Adem Ljajic’i sahaya sürerek başlayan Abdullah Avcı hatasından döndü ancak karşısında ivmeyi ve maçın hakimiyetini ele geçirmiş bir Fenerbahçe vardı. Bu yüzden Ljajic’in oyuna girmesi Beşiktaş’ta beklenen etkiyi yaratamadı. Orta sahada Gustavo-Ozan-Tolga üçlüsünün harika performansı Fenerbahçe’ye galibiyeti getirdi.
Kalan 18 maç için artık bazı şeylerin bu maç sayesinde tamamen anlaşılmış olacağını temenni ediyorum. Artık Emre’nin bitmiş maçlarda oyuna girip maçı kapatmaktan öte bir işlevi olmamasının gerektiğini herkes anlamıştır.