Engelli aracıyla ekmeğinin peşinden gidiyor

SAKARYA (AA) - MUHAMMET EMİN HORUZ - Sakarya'nın Adapazarı ilçesinde 5,5 yaşındayken balkondan düşmesi nedeniyle engelli hale gelen ve 18 yıl önce babasını da kaybeden Barış Ateş (28), annesiyle verdiği hayat mücadelesinde engel tanımıyor.

Sakarya'nın Adapazarı ilçesinde dünyaya gelen Barış Ateş, 5,5 yaşındayken balkondan düştü. Bu olay sonrasında konuşma, ayak ve ellerini kullanma gibi yeteneklerinde engel oluşan Ateş'in hayatı, 1999 Marmara depremi ve 2001'de babasını kaybetmesiyle daha da zorlaştı. Ateş, annesinin de desteğiyle karşılaştığı zorluklara rağmen ilköğretim ve lise eğitimini tamamladı.

Sakarya'da bir rehabilitasyon merkezinde resim, müzik ve konuşma gibi eğitimler de alan Barış, sabahları gittiği ve okul olarak gördüğü rehabilitasyon merkezinin ardından kent meydanına geçiyor.

Barış burada, engelli aracıyla yara bandı, kalem, su, kahve ve mendil gibi ürünler satarak hem evini geçindiriyor hem de hayata tutunuyor.

Anne Necmiye Ateş, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Barış'ın eğitim alırken ve çalışırken mutlu olduğunu, canının sıkılmadığını vurgulayarak, "Barış gönül eğlendirsin, vakit geçsin, konuşabilsin ve elini hareket ettirebilsin diye öğlene kadar okula gidiyor." dedi.

Devlet tarafından sağlanan engelli maaşı da aldıklarını belirten Ateş, çocuğunun okuldan sonra, üç tekerlekli engelli motoruyla yara bandı, su, mendil, kalem gibi ürünlerin satışını yaparak evine katkı sağladığını söyledi.

Barış'ın engeline rağmen hayat mücadelesinden vazgeçmediğini belirten Ateş, "Engelli olmasına rağmen çabalıyor, alıyor getiriyor. Gelirken sorar, alışkanlık yapmış kendince telefon açar 'Anneciğim bir şeye ihtiyaç var mı evde?' diye sorar." şeklinde konuştu.

Şeker, tansiyon, kolesterol ve damar tıkanıklığı gibi rahatsızlıkları nedeniyle çalışamadığını, ev işlerinde bile oğlunun kendisine yardımcı olduğunu belirten Necmiye Ateş, "Dünya bir tarafa o bir tarafa, dünya ile ölçülemez. Önce Allah'ım sonra yavrum. Bazen ben hasta olduğum zaman, evde elektrik süpürgesini açar yardımcı olur, bulaşıklara yardımcı olur." dedi.

- "Ölmeden, Barış'a bir ev almak istiyorum"

Kirada oturduklarını ve ev kiralarken bazı zorluklarla karşılaştıklarını anlatan Ateş, şöyle devam etti:

"Barış'a, ölmeden bir oda bir mutfak da olsa bir ev alabilmek istiyorum. Allah nasip ederse ev alabilirsek hayırlısıyla oturmak ve Barış'ı kendisi gibi engelli birisiyle evlendirmek istiyorum. Yani onu evleneceği kıza teslim etmek niyetim çünkü başka kimselere güvenemem. Ben ölürsem istiyorum ki başını sokacak ufak da olsa bir evi olsun kapısını açıp girebilsin. İsteklerim bu başka bir şey istemiyorum aç da dursam razıyım."

Çocuğunun sosyal hayatta karşılaştığı zorluklara değinen Ateş, daha önce sokakta satış yaptığı sırada konuşması nedeniyle zaman zaman sıkıntılar yaşayan oğlunun buna çok üzüldüğünü ve ağlayarak eve geldiğini söyledi.

Barış'ı artık herkesin çok sevdiğini ve onunla ilgilendiğini dile getiren Ateş, "Bu yüzden Barış mutlu. O yüzü gülerek eve geldiğinde dünyalar benim oluyor." dedi.

Annesini, okulunu, işini, öğretmenlerini ve arkadaşlarını çok sevdiğini anlatan Barış Ateş de yara bandı ve kalem gibi ürünler sattığını, evi geçindirmeye çalıştığını anlattı. Ateş, annesinin ev almak istediğini fakat maddi durumlarının buna el vermediğini ifade etti.